Ο Δημήτρης Λόης μιλά στο OichaliaNEWS και τραγουδά για την ξενιτιά!

Ο «Μέμελας» κατά κόσμων Δημήτρης Λόης, είναι από τους πρώτους Νεοχωρίτες μετανάστες που έφυγαν για την ξενιτιά.

Γεννημένος το 1955 και παιδί επταμελής οικογένειας, βίωσε από μικρός την φτώχεια κάτι που τον οδήγησε στην τρυφερή ηλικία των 15 ετών να κατηφορίσει για μία καλύτερη ζωή στην Αθήνα και να εργαστεί σε ένα εστιατόριο στην Βάρκιζα.

Τότε ήταν η εποχή του αείμνηστου Στέλιου Καζαντζίδη, ενός τραγουδιστή «που κατάφερνε να εκφράζει τις αγωνίες, τους φόβους, αλλά και τις ελπίδες των οικονομικά και κοινωνικά αποκλεισμένων, των προσφύγων, των εργατών, όλων των αγωνιστών της καθημερινότητας που αναζητούσαν και έβρισκαν στα τραγούδια του την παρηγοριά, για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν καθημερινά».

Αυτός ο καλλιτέχνης άγγιξε τον «Μέμελα».

Τα τραγούδια του «Στέλιου» τα ενσάρκωνε από 13 ετών η ταλαντούχα φωνή του Δημήτρη, και που στα τόσα χρόνια πάλης τα τραγούδια του είχαν γίνει κομμάτι της ψυχής του, όπως κι για πολλούς από εμάς τους σημερινούς «νέους», που με τις καταστάσεις που βιώνουμε τα έχουμε και εμείς βαθειά μέσα μας.

Η Μετανάστευση

Στα τέλη της δεκαετίας του 70 βλέποντας το ρεύμα των κατοίκων της Οιχαλίας αποφασίζει και παίρνει το δρόμο για την ξενιτιά με πρώτο σταθμό την Γερμανία. Με ελάχιστα ρούχα στην βαλίτσα και με όπλο το τραγούδι για παρηγοριά ξεκίνησε να διασχίσει τον δρόμο της αγωνίας.

Δύσκολες καταστάσεις μας λέει, μακριά από τα αδέλφια του, την οικογένειά του, τους φίλους του, το χωριό του.

Μετά από 4 χρόνια την διάβα του ακολούθησε η Ολλανδία, η χώρα σταθμός γι’ αυτόν, η οποία του έδωσε την ελπίδα και με την πάροδο του χρόνου όπως αποδείχθηκε την επιτυχία.

Η «Χώρα της Τουλίπας» τον «αγκάλιασε» καθώς ο Μέμελας σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να σταθεί, να αγαπηθεί και να καταξιωθεί. Η γαστρονομία και τα δύο ρεστωράν τα οποία διατηρεί μέχρι και σήμερα, έμελε να είναι το πέρασμα από την αβεβαιότητα στο όνειρο.

Το όνειρο της καρδιάς

Για πολλούς από εμάς η οικονομική ευχέρεια ή η αυτάρκεια είναι ένα άπιαστο όνειρο που θα μπορούσε να μας είχε λύσει σωρεία προβλημάτων οικονομικών και ψυχολογικών ιδίως στην σημερινή εποχή που διανύουμε.

Για τον Μέμελα όμως οι συγκυρίες του τότε στην πατρίδα δεν του επέτρεψαν να πράξει και να υλοποιήσει αυτό που πραγματικά ήθελε…Να γίνει τραγουδιστής.

Αυτός ήταν ο καημός του και η αγάπη του.

Ο μεγάλος του καημός στα μάτια των Ολλανδών

Στους Ολλανδούς αυτό που άρεσε και αρέσει ακόμη και σήμερα είναι η φιλοξενία που τους παρέχει, μίας άριστα Ελληνικής εναρμονισμένης σύνθεσης μεταξύ Ιστορίας, παράδοσης και σύγχρονου τρόπου ζωής. Ελληνική Ιστορία, ελληνικό φαγητό, ευχάριστο περιβάλλον, άνεση και αρκετή διασκέδαση!

Ναι διασκέδαση, γιατί ο Δημήτρης στα 61 του πλέον και για σειρά ετών δεν υπήρξε μέρα που να μην κάθεται δίπλα τους και να τους ερμηνεύει τα τραγούδια της ξενιτιάς, τα τραγούδια της παρηγοριάς, τα πονεμένα τραγούδια της μάνας, εκείνα τα άσματα τα οποία είχε στις αποσκευές του όταν έφυγε από την πατρίδα και τα οποία λατρεύουν να ακούν από την μελωδική χροιά του οι Ολλανδοί!.

Ο Ύμνος για την Οιχαλία και τον Αποστόλη

Το μέγεθος της αγάπης του για την Οιχαλία διαπιστώνεται μέσα από ένα τραγούδι που έχει γράψει και το οποίο έχει κυκλοφορήσει σε ψηφιακή μορφή. Την λατρεύει και την υμνεί για την αναγνώρισή της στα πέρατα, προσδίδοντας ταυτόχρονα και μία ωδή στον «Μπαντόλια» κατά κόσμων Αποστόλη Παπαποστόλου καθώς ήταν ο πρώτος που μετανάστευσε και «έδωσε την τέχνη του μέσα στο Νεοχώρι και για αυτό του το κατόρθωμα μιλάει η Ελλάδα όλη».

Στα στέκια της Οιχαλίας

Οι επισκέψεις του στην γενέτειρα, την λατρεμένη Οιχαλία είναι συχνές. Με φίλους και γνωστούς «ανταμώνει» είτε σε καφενεία, είτε σε ταβέρνες, είτε σε χώρους των νέων. Ακόμη και εκεί με την παρότρυνση της παρέας τραγουδά, γιατί ο Μέμελας είναι τις παρέας και του αρέσει να τραγουδά γιαυτή.

Το OichaliaNEWS τον συνάντησε στο «κουτούκι του Ταμπούρα» όπου ο Σωτήρης με το μπουζούκι του συνόδευε για μία ώρα περίπου τον Μέμελα σε μία αναδρομή στα χρόνια της ξενιτιάς παρέα και αφιερωμένη σε φίλους!

Απολαύστε τον!

Ακούστε και τα τραγούδια του σπάνιου δίσκου που κυκλοφόρησε:

1. Οιχαλία
2. Στην Ανατολή
3. Ο Χάρος στην ταβέρνα
4. Της Καλοσύνης
5. Βρέχει φωτιά στην στράτα μου
6. Αυτή η νύχτα μένει
7. Ανέβα στο τραπέζι μου
8. Ανεβαίνω σκαλοπάτια
9. Το Μπουζούκι του Νικόλα
10.  Απόψε σ’ έχω στην αγκαλιά μου
11.  Ένα σίδερο αναμμένο
12.  Παραπονιάρικό μου
13.  Η διπρόσωπη
14.  Βαδίζω και παραμιλώ
15.  Εσύ είσαι τα καράβια μου
16.  Κάτω από το πουκάμισό μου
17.  Έξω ντέρτια και καημοί
18.  Για την απιστία
19.  Ένας αλήτης πέθανε
20.  Αφιλότιμη
21.  Μεσ’ της πόλης το χαμάμ